Zielonym do góry

Rośliny były obecne w moim życiu od urodzenia. Jak wiele osób marzyłam o dżungli w domu, lecz nie podejmowałam się jej stworzenia ze względu na ryzyko niepowodzenia choćby przez krótką nieuwagę, o którą łatwo w pełnej zawirowań codzienności. Doświadczyłam natomiast, że praca z roślinami uspokaja i jednocześnie wyzwala kreatywność. Ożywam więc na giełdach kwiatowych, nawet o piątej nad ranem, i potrafię cały dzień obmyślać i tworzyć nowe kompozycje. Jednocześnie lubię ludzi, nie mogłabym zamknąć się z roślinami przed światem. Dlatego prowadzę pracownię Biophilic Studio, w ramach której organizuję warsztaty. Każdy może przyjść, pobawić się w kreatora miniogrodu i upaprać się ziemią. Na rzecz pracy z roślinami sama porzuciłam zresztą pracę za biurkiem. Teraz w końcu mam poczucie, że jestem na właściwej ścieżce.

Fotografuję od lat. Najchętniej robię zdjęcia ludziom i drzewom, nigdy dotąd nie miałem jednak okazji fotografować świata roślin z tak bliska i tak różnorodnego. To właśnie zadanie stanęło przede mną w projekcie Zielonym do góry. Ale jak zobrazować ideę, w której ów świat zaprasza do siebie współczesnego człowieka? Zdjęcia przedstawiające rośliny wykonać było stosunkowo najłatwiej. To gra światła, cienia i obiektu, a najważniejsza jest zawsze roślina. Aby jednak na części zdjęć oddać współistnienie świata roślin i świata ludzi, postanowiłem skontrastować ze sobą obie te sfery. Chodząc ulicami, wyszukiwałem więc kadrów, przestrzeni, które rośliny poprzez kolaż mogły po nowemu zasiedlić. Uczyniły tak nie tylko w tym projekcie, lecz także w moim wyobrażeniu o mieście jako takim. Mieście gotowym, by patrzeć na nie… zielonym do góry.